საკანალიზაციო სისტემის გამართული ფუნქციონირება არამარტო დაბინძურებული წყლის დროული გადინებას, არამედ სწორ ვენტილაციასაც მოითხოვს. ცუდი ვენტილაცია იწვევს უსიამოვნო სუნის გავრცელებას, ნელი დრენაჟის პრობლემას და შესაძლოა, სერიოზულ სანტექნიკურ ავარიებსაც კი. ამ სტატიაში განვიხილავთ, რატომ არის მნიშვნელოვანი ვენტილაცია საკანალიზაციო არხებში, როგორ მუშაობს ის და როგორ შეიძლება პრობლემების თავიდან აცილება.
1. რატომ არის აუცილებელი ვენტილაცია საკანალიზაციო სისტემაში?
საკანალიზაციო ვენტილაციის ძირითადი ფუნქციებია:
• უსიამოვნო სუნის პრევენცია – ვენტილაცია ხელს უშლის კანალიზაციის გაზების (მათ შორის მეთანის, გოგირდწყალბადის) შენობაში გავრცელებას.
• წყლის ბარიერის შენარჩუნება – სათანადო ვენტილაცია ხელს უწყობს სიფონის წყლის დონის შენარჩუნებას, რაც ბლოკავს სუნის უკან შემოსვლას.
• წყლის ნაკადის გაუმჯობესება – კარგი ვენტილაცია ხელს უშლის ვაკუუმის წარმოქმნას, რაც შესაძლოა, ნიჟარებსა და უნიტაზებში წყლის ნელ გადინებას იწვევდეს.
• სისტემის სანდოობის გაზრდა – სწორად დაგეგმილი ვენტილაცია ამცირებს მილების დაზიანებისა და გადაჭარბებული წნევის რისკს.
2. ვენტილაციის პრინციპები საკანალიზაციო არხებში
საკანალიზაციო ვენტილაცია მოიცავს რამდენიმე ძირითად ელემენტს, რომლებიც უზრუნველყოფს სისტემის ეფექტურობას:
ა. მთავარი ვენტილაციური მილი
ეს არის ვერტიკალური მილი, რომელიც უშუალოდ კავშირშია კანალიზაციის მთავარ მილთან და გადის სახურავამდე. მისი ფუნქციაა:
• კანალიზაციური გაზების უსაფრთხოდ გამოშვება გარემოში.
• საკანალიზაციო სისტემაში სწორი წნევის შენარჩუნება.
ბ. დამატებითი ვენტილაციის მილები
ზოგიერთ სირთულეებში, მაგალითად, გრძელ დისტანციებზე ან რთულ არქიტექტურულ კონსტრუქციებში, საჭიროა დამატებითი ვენტილაციური მილის დაყენება, რათა ყველა სანტექნიკურ მოწყობილობას ჰქონდეს სწორი წნევა.
გ. სიფონის წყლის ბარიერი
ყველა სანტექნიკურ მოწყობილობას (უნიტაზი, ნიჟარა, აბაზანა) აქვს სიფონის მილი, სადაც მუდმივად რჩება წყალი, რათა დაბლოკოს კანალიზაციის გაზების უკან შემოსვლა.
3. საკანალიზაციო ვენტილაციის ტიპები
ა. ბუნებრივი ვენტილაცია
ეს არის ყველაზე გავრცელებული მეთოდი, სადაც მილი პირდაპირ გადის სახურავზე და ბუნებრივი ქარისა და წნევის სხვაობის მეშვეობით უზრუნველყოფს ჰაერის ცვლას.
ბ. მექანიკური ვენტილაცია
• გამოიყენება მრავალსართულიან შენობებში ან რთულ სანტექნიკურ სისტემებში, სადაც საჭიროა დამატებითი აერატორები ან ვენტილატორები.
• ხელს უწყობს უფრო სტაბილურ წნევას და უზრუნველყოფს უწყვეტი ჰაერის ნაკადს.
გ. აერატორები (ავტომატური ჰაერის სარქველები)
აერატორები (AAV – Air Admittance Valve) გამოიყენება იქ, სადაც ბუნებრივი ვენტილაციის უზრუნველყოფა რთულია. ისინი ავტომატურად იღებენ ჰაერს, როცა წნევა იკლებს, და კეტავენ გაზების უკან შემოსვლის საშუალებას.
4. საკანალიზაციო ვენტილაციის პრობლემები და მათი მოგვარება
ა. უსიამოვნო სუნი
• მიზეზი: შესაძლოა, სიფონის წყალი აორთქლდა ან ვენტილაციური მილი დაბლოკილია.
• მოგვარება: რეგულარულად გამოიყენეთ სანტექნიკური მოწყობილობები, რათა წყალი დარჩეს სიფონებში. გადაამოწმეთ და გაწმინდეთ ვენტილაციური მილი.
ბ. ნელი დრენაჟი და ბუშტუკები
• მიზეზი: სავენტილაციო სისტემა ვერ უზრუნველყოფს საჭირო ჰაერის ნაკადს, რის გამოც წყალი ნელა მიედინება.
• მოგვარება: შეამოწმეთ ვენტილაციური მილი, გაწმინდეთ და საჭიროების შემთხვევაში დაამატეთ აერატორი.
გ. წყლის ბარიერის დაკარგვა სიფონში
• მიზეზი: წნევის ცვლილება შლის სიფონის წყალს, რაც იწვევს სუნის უკან შემოსვლას.
• მოგვარება: შესაძლებელია მექანიკური აერატორის დაყენება, რათა ჰაერის ნაკადი გაწონასწორდეს.
5. ვენტილაციის რეკომენდაციები და სამშენებლო ნორმები
• ვერტიკალური ვენტილაციური მილი უნდა გადიოდეს სახურავზე და მინიმუმ 30 სმ სიმაღლეზე იყოს განლაგებული, რათა თავიდან აიცილოს უამინდობის გავლენა.
• არ შეიძლება სავენტილაციო მილის ფანჯარასთან ან აივანთან დასრულება, რადგან ეს უსიამოვნო სუნის გავრცელებას იწვევს.
• წინასწარ უნდა დაიგეგმოს ვენტილაცია, განსაკუთრებით მრავალსართულიან შენობებში, რათა თავიდან იქნას აცილებული ჰაერის დაბლოკვა.
სწორი ვენტილაცია საკანალიზაციო არხებში უზრუნველყოფს სუფთა ჰაერს, სისტემის გამართულ მუშაობას და სანტექნიკური პრობლემების პრევენციას. საცხოვრებელი თუ კომერციული ობიექტების მფლობელებმა ყურადღება უნდა მიაქციონ ვენტილაციური მილის სწორი მონტაჟს, რეგულარულ გაწმენდას და თანამედროვე ტექნოლოგიების გამოყენებას, რათა მაქსიმალურად გააუმჯობესონ კანალიზაციის სისტემა.
მასალის გამოყენების პირობები
